Al moet je dat niet te letterlijk nemen, op het drukste moment zie je nog maar 30 personen.

De eigenaar van de lodge uit Lüderitz gaf ons het volgende mooie citaat mee: “The best thing about Namibia is that there are no people in Namibia.” 

We moeten hem eigenlijk stilaan wel gelijk geven!

Na een stukje rijden moesten we de laatste 5 km op een 4×4 pad afleggen. Bandjes wat aflaten en rijden maar! Dat op zich eens doen was al een toffe ervaring. Ook de vrouwen mochten eens rijden in het diepe zand, yes!

We kwamen uiteindelijk aan bij een grote duin. Die was vrij lastig om naar boven te stappen, door al dat losse zand. Eenmaal boven was er een prachtig uitzicht. Het naar beneden springen en rollen was nog het beste van allemaal.

Daarna gingen we naar de Sossusvlei zelf. En wauw wat was die mooi! De foto’s spreken voor zich.

Achteraan de Sossusvlei bevond zich een superhoge duin (200m).

We zagen enkele mensen die opwandelen en wilden dit ook wel uitproberen.

Na 1/3 hadden we het bijna opgegeven. Zo lastig was het. Uiteindelijk elkaar wat aangespoord en toch doorgezet. Eenmaal we erg vermoeid op de top aankwamen, was het de inspanning waard.Prachtig uitzicht!

Blijkt dat de duin die we opgeklommen waren 4x zo hoog was dan de eerste duin. 

En dan mochten we opnieuw naar beneden springen! Alsof je op de maan grote sprongen neemt, zalig gewoon!