Opnieuw eigenlijk een dagje met relatief veel in de auto zitten. Maar dat is hier voor alle duidelijkheid, echt een plezier. De dingen die je hier ziet, vanuit je auto, onwaarschijnlijk.

We kraamden onze tent vroeg op, ’t was ons toch net te koud om rustig te ontbijten vanboven in die bergen met de koetjes van gisteren. Dus we reden door, tot het volgend dorpje. Kochten wat spullen in de supermarkt & een ontbijt op een bankje dat we zomaar passeerden. Ditmaal wel in het zonnetje, zodat we konden opwarmen. We zetten een tas koffie & hop we konden er weer tegenaan, het weer beloofde veel goeds.

We reden verder op opnieuw zo’n scenic route waar Noorwegen graag mee uitpakt. En wat voor één opnieuw, langs bevroren meren, bergtoppen, uitzichtpunten, groene valleien, gezellige dorpjes. De dingen die je hier ziet, … Ah nee, we vallen in herhaling. Ik ga het tonen met foto’s.

Weetje van de dag. De Noorse vrouwen vallen hier redelijk hard tegen. ’t Zijn allemaal nogal geblokte Vikings, weet je wel. Maar hoe herken je een echte Noorse vrouw? Er zijn 2 dingen, waaraan zonder uitzondering, ál-tijd voldaan wordt op wandelingen. 1. Een paardenstaart, 2. De meest archilelijke zonnebril, die je je kan voorstellen, echt dit soort van model is hier hyperpopulair:

De bedoeling was om door te rijden naar Flåm, en daar dan de trein naar boven te nemen, en met de mountainbike terug naar beneden.

Toen we echter aankwamen in Flåm bleek de trein voor de rest van de dag volzet. Geen paniek, we boekten een plekje op de trein voor morgen, reserveerden onze fietsen en gingen op wandeling voor de rest van de namiddag. Richting Mount Prest, een uitzichtpunt over het Nærøyfjord waar Flåm het einde van is. Kort eindje terugrijden over de weg van daarnet was het maar.

Ondertussen begon deze weg ons wel tegen te steken, want hij werd steeds drukker. En op veel plaatsen kan je maar met 1-1,5 auto’s passeren, waardoor serieus oponthoud ontstaat. De Noren zijn ook niet echt geweldige chauffeurs, heel hoffelijk en vriendelijk, maar vlotjes rijden, nee hoor. Bon, na een ritje van 25 minuten konden we parkeren en beginnen wandelen.

De wandeling was niet zo héél erg lastig. De vrouw in Flåm had ons gezegd, 3u heen & terug (je weet nu al wat wij toen dachten), 500 hoogtemeters en 8KM wandelen. We aten onderweg naar de top, en kregen dit als toetje:

Grappig moment trouwens, ongeveer halverwege de wandeling werden we plots omsingeld door geiten. Het leek zelf even alsof wij de herders waren, want de geiten liepen gewoon aan ons tempo, vlotjes mee. Hilarische beelden!

Vanavond slapen we op een drukke camping vlakbij Flåm, wat toch wel het meest toeristische dorpje is dat we hier al zijn tegengekomen. Met zelfs, volzette campings tot gevolg. Even verschieten toch.

Tot morgen!