Aan ons prachtig Noors weer kwam vandaag een einde. Om 4u werden we gewekt door de kletterende druppels op ons tentje, en wisten we al hoe laat het was. Regen.

(Al wisten we het eigenlijk wel al, want we hadden zelf de weersvoorspellingen opgezocht)

We maken er het beste van, dachten we, en om 8u45 stonden we klaar aan de receptie van Spitstulen om een begeleide wandeling te doen. Op & over een gletsjer, Svellnosbreen, en dan naar één van de grote toppen die het Nationaal Park Jotunheimen heeft.

Jammer genoeg kwam de gids ons vertellen dat onze tour geannuleerd werd door het slechte weer. Er werd de hele dag regen en veel wind voorspeld. Maar, we konden wel aansluiten bij een alternatieve, kortere tour. Over de gletsjer, en dan terug.

Goed, dachten we, ’t was toch vooral daarvoor dat we kwamen.

Aangezien de zon niet van de partij was, moesten wij dan maar voor zonnetjes spelen. En dat was geen probleem in het sprookje dat Noorwegen voorlopig blijkt te zijn.

Het begon al, op weg naar de gletsjer. Op een bergflank vol sneeuw, spotten we rendieren! Ja hoor, rendieren in de sneeuw! Ze stoven weg & de sneeuw spatte overal weg. Echt een geweldig zicht! En Sanne natuurlijk dolgelukkig dat ze beesten in het wild zag.

Verder, op naar de gletsjer. De wandeling viel best mee, 700m omhoog over 4km en we kwamen aan. Intussen zijn we al een pak meer gewend.

We kregen een helm, een harnas en stijgijzers & werden aan mekaar vastgemaakt met een touw, zodat niemand kon vallen. Tijd om meneertje gletsjer te beklimmen.

Ja vriendjes.. Veel valt er niet over te zeggen. Kijk & geniet, want het was er má-gisch.

Aangezien het vanavond erg hard regent, besloten we dan toch maar om eens voor een hotel te kiezen. Alez ja, tis te zeggen, we slapen eigenlijk in een soort 2de huis van een oudere meneer die violen repareert. Er zijn 6 kamers, maar we zijn de enige in zijn paleis. Heel tof, typisch Noors huis.

We zijn er beiden niet rouwig om. Een goed bed en douche kunnen toch wel echt eens deugd doen!