Traditiegetrouw tijd voor een laatste blogbericht.

We zijn intussen veilig & wel geland in Amsterdam.

Na onze laatste drive-in koffie deze voormiddag, wandelden we nog even in Discoverypark, een gigantisch park nabij Seattle. Het ligt naast de zee, wat ervoor zorgt dat het zowat alles heeft.
Nog even een laatste foto & dan was het tijd om richting luchthaven te vertrekken.

We besloten de auto nog snel te wassen aangezien hij vol plaksel van bomen hing & we bang waren dat er misschien extra kosten bij zouden komen wegens schade ofzo.

Eenmaal in de luchthaven ging het ene punt al wat vlotter dan het andere. De security wachtrij mochten we voorbij steken dankzij Sanne die express duidelijk eens zuchtte toen ze de wachtrij zag & Max net wat begon te wriemelen.

Bjorn had keiveel moeite gedaan enkele dagen geleden om een babybedje te regelen in het vliegtuig, dus we hadden zijn luchtmatrasje niet mee. We moesten nog eens gaan bevestigen aan de gate. Eenmaal daar zeiden ze dat het enkel mogelijk was mits een extra van $3000! Ja je leest het goed, $3000. Bjorn direct een ‘mooi’ berichtje achtergelaten op Twitter natuurlijk. Maar we moesten wel snel een oplossing bedenken, dus besloten we de buggy te demonteren en het liggedeelte mee te nemen.

Eenmaal op het vliegtuig bleek het vliegtuig helemaal niet vol te zitten en hadden we 4 stoelen, zo kon Max (op zijn buggystuk) mooi tussen ons slapen. Oef!

Het was een zeer mooie reis, voor het eerst met ons 3. Met Max hebben we weinig moeite gehad. Vooral de avonden waren aanpassen, maar voor de rest mogen we zeker niet klagen. Onze happy kerel was elke dag zijn vrolijke zelve, behalve de 2 dagen dat hij een beetje ziek was. Max supergelukkig waarschijnlijk dat hij lekker veel in de draagzak bij mama of papa mocht. Borstvoeding geven terwijl Max in de draagzak zit, en zo kunnen blijven rondwandelen intussen, is de ontdekking van de reis 😅

Zoals we al wisten is de Amerikaanse bevolking zeer vriendelijk. Yellowstone was uiteindelijk absoluut het mooiste nationaal park, met zoveel te doen en te zien. Megacool om nog meerdere keren sneeuw gezien te hebben, geeft toch altijd een extra touch aan het landschap.

Als je dacht dat Amerika uitgestrekt was, moet je eens in Canada rijden. Het Canadees Frans is trouwens onverstaanbaar.

Amerika wordt wel verschrikkelijk duur, de kost van leven is hier (door Corona & Putin) echt nog een serieus pak naar omhoog gegaan. Chips voor 4 euro, brood voor 8-10 euro, charcuterie vanaf 7 euro, allemaal perfect normale prijzen. Na zo’n 3 weken tikt dat wel aan, bij momenten voelden we ons een beetje in Noorwegen. Zeker omdat je overal ook nog eens tips moest geven, en de euro doorheen onze hele reis alsmaar verder doorzakte. We hebben er geen hap of slok minder door genomen, maar ‘t was wel pijnlijk duidelijk.

En voor de vele mensen die nu al denken hoe hard onze Max veranderd is op die 3 weken, zullen we even wat opnoemen. Zijn haar is gegroeid, je kan er intussen bijna een kuif in zetten. Nog eventjes en hij kan alleen rechtop zitten. Hij heeft maar liefst 2 (beginnende) tanden. Hij slaapt al 3 nachten door, mag wel eens na 7 maand. Wellicht heeft hij een huidplooitje meer, al dat eten. Zijn tenen zijn waarschijnlijk ook 1mm langer, maar die lengte hebben we niet bijgehouden. Ahja en staren naar andere mensen, dat heeft hij ook geleerd. Zijn lach is onveranderd & dat zien we het allerliefste.

Tot volgende keer lieve volgers, heel erg bedankt voor alle fijne reacties.

Liefs,

Sanne, Bjorn & Max