Deze ochtend werden we gewekt met een ontbijtje op de kamer.

Sanne & Max meteen tevreden, met een buikje vol vertrokken we richting het meer van Plastiras.

Het meer bestond tot voor 1960 eigenlijk helemaal niet, want toen pas werd de Dam gebouwd, door (je raadt het al), Eerste Minister Plastiras.

Het is vandaag de dag, een toeristenoord voor de Grieken, maar eigenlijk komt er nooit een toerist van het buitenland. Het is een beetje ‘off the beaten path’. Maar het schijnt er mooi en rustig te zijn. Genoeg reden voor ons om toch eens te gaan kijken.

Het was een eindje rijden, en hoe dichter we kwamen, hoe donkerder de wolken werden.

Eenmaal een startpunt van een wandeling gevonden (je moest het een beetje zelf uitvogelen, want wandeltoerisme kennen ze hier al helemaal niet), vertrokken we gepakt en gezakt op een korte wandeling.

Geregend heeft het uiteindelijk niet, en naar het einde toe kwam de zon er meer & meer door. Maar de wandeling zal ons vooral bijblijven omdat de weg, meermaals weg was. Er was meerdere keren een overstroming of wegverzakking gebeurd, en dan mocht je je een tocht banen over boomstammen, rotsblokken of cement dat naar beneden gespoeld was. Met ons tweetjes zouden we er niks van maken, maar in de zak met Max er bij was het toch niet helemaal vanzelfsprekend.

Hoe verder je ook gaat, hoe meer je geneigd bent om door te zetten. Maar op een bepaald moment hadden we het wel een beetje gehad met het klauter en stuntelwerk, en hoopten we gewoon een eindje te kunnen wandelen zonder obstakels.

Het meer was trouwens wel prachtig, wij vinden het dus best een aanrader.

Na een vieruurtje voor Max met geweldig zicht op het meer, ondertussen lekker in het zonnetje, vertrokken we richting Meteora. Toch wel dé bezienswaardigheid van het noorden van Griekenland.

De wegen zijn hier niet geweldig, meermaals stopt de asfalt, of is er een verzakking van wel 30cm in de weg. Dus het is steeds opletten geblazen.

Je zag Meteora al van ver opdoemen. Het zijn eigenlijk rotsen, die een beetje plomp verloren staan in de vlakte, waarop ooit Moniken het lumineuze idee hadden van een paar kloosters (7) te bouwen.

We aten ons buikje vol voor €27, en vertrokken nog snel richting de zonsondergang plek van Meteora. Jammer genoeg, zat de zon net achter de wolken.

Maar ach, het zicht was toch geweldig hoor.

Morgen gaan we dus op bezoek bij die kloosters! We kijken er al naar uit.