Bjorn zette Max, Sanne & de bagage gisteren rond 11u af aan Gent Dampoort om dan terug te rijden en te retouren met de fiets. Gepakt en gezakt kon onze tocht beginnen.

Een kleine overstap in Gent-St-Pieters (waar voor een groot deel geen liften ter beschikking waren, jeej!) bracht ons naar Brussel-Zuid.
Normaal gezien mochten we hier onze check-in bagage afgeven zodat we er op de Tgv geen last meer van hadden, maar we waren blijkbaar te laat daarvoor. Nog even doorzeulen dus!

Op de Tgv deed Max een dutje van een uur & moesten we er plots vrij snel afspringen aangezien we in Parijs aangekomen waren.
Het eerste wachten om de bagage af te geven was een feit, maar we hadden alles goed geregeld en gestructureerd weggestoken, dus dat ging vlot.

Eenmaal aan de gate kon Max zich uitleven, de horizontale roltrap 20x doorlopen was zijn favoriete bezigheid. Samen met lachen naar alle andere reizigers, zoals we hem kennen.

Op het vliegtuig hadden we toevallig de plaatsen met extra beenruimte, joepie! Maar dat zorgde er wel voor dat we nogal creatief onze maaltijd hebben moeten opeten, aangezien we geen klaptafeltje voor ons hadden & Max op onze schoot lag te slapen.
Jammer genoeg duurde zijn slapen maar een uurtje, zelf veel rusten zat er dus niet in. Het nieuwe speelgoed was interessant genoeg om hem tevreden te houden.

Aangekomen in Boston! Hurray! Wel even vergeten dat de douane in de VS echt kl*te kan zijn. Ze hadden onze buggy in het bagageruim gestoken, waardoor we zonder buggy met een oververmoeide Max nog eventjes 2u mochten aanschuiven. Een uitdaging voor het geduld van iedereen. Uiteindelijk is hij in Bjorn zijn armen in slaap gevallen & die heeft zo wat aan krachttraining kunnen doen.

Onze bagage hebben we snel bijeen gevonden naast de band, want die was natuurlijk al lang afgelopen. Geen druipende koffers, dus de flessen bier hebben het overleefd, wat een opluchting.
De buggy was een ander verhaal. Aangezien Bjorn zijn armen het niet meer konden houden & Sanne Max niet meer zo lang kan dragen, was de beste optie tijdelijk een soort van rolstoelkarretje. Een wreed zicht wel 🫠

Na nog wat aanschuiven aan de autoverhuur kregen we een fancy ride!
Jetlag gewijs en met veel honger was Sanne al wakker om 4u lokale tijd, gelukkig hield Max het wat langer vol.
Tijd om echt aan ons avontuur te beginnen!