We besloten de laatste dag rustig aan te doen.
Om 10u hadden we afgesproken met Steve aan Walden Pond, een mooie plek waar Max ook in het water kon spelen. Toen we er aankwamen stonden er al mooi stoelen klaar en had hij handdoeken & water mee. Keitof!

Max vond het uiteraard alweer plezant en begon te ontdekken dat hij ook kon drijven. Bjorn is eens een auto van Max bij wijze van spreken halverwege het meer moeten gaan halen omdat een ander kindje er mee weg was, maar voor de rest was het zeer chill.

Na enkele uren gingen we naar Steve zijn huis om daar wat biertjes te drinken & Max een deftig dutje te laten doen, zodat hij het late opblijven voor de vlucht wat beter aan zou kunnen.

Daarna gingen we samen met Steve eten in een restaurant, Row 34, waar hij het superlekker vond & dat was het ook! Een pasta met verse krab en een laatste keer lobster roll, die echt wauw was, heerlijk! We gaan dat heerlijke seafood 🦞 missen! Je kon er oesters eten van verschillende stukjes van New England. Alsof je in België zou kunnen mossels bestellen van Zeebrugge, en dan andere van Knokke, etc. Ook de taplijst was de moeite waard, al verschieten we er niet meer van. Hill Farmstead bij een stukje kreeft, perfect mogelijk.

De allerlaatste keer de bagage geregeld, dingen verstoken & gewogen, we waren er klaar voor!
Nog een stop aan de speeltuin om onze kleine vriend te plezieren & hop naar de luchthaven.

Bij de auto inleveren zagen ze gelukkig ook niet het sterretje dat er in onze ruit bijgekomen was dankzij een steen in Canada. We reden in totaal een 5000-tal km op onze dikke 3 weken.

Het duurde wel bijna een half uur vooraleer onze bagage allemaal ingecheckt was aan de balie. Zeer vriendelijke mens wel, die gelukkig 1 of 2 overbodige kilo’s teveel door de vingers zag. Bjorn zijn ongeveer 70 blikken & 4 flessen zijn allemaal meegeraakt, nu nog hopen dat ze goed aankomen 🫠.

Traditiegetrouw kunnen we nog afsluiten met enkele besluiten van de reis:

• Dit was ongetwijfeld het deel in van de States waar we (allez Bjorn toch) het beste bier ooit gedronken hebben. We zullen eens moeten terugkeren als Sanne niet meer zwanger is!
• Ook aten we hier het beste eten van onze Amerika trips, ookal kwam er weinig BBQ aan te pas. De zeevruchten waren hier overheerlijk!
• Amerikanen zijn sowieso al supervriendelijk, maar een lachende en zwaaiende Max trok nog veel meer aandacht.
• De superstores van Walmart kunnen echt wel té groot zijn, je vindt elkaar bijna onmogelijk nog terug.
• De natuur was hier niet zo spectaculair, we hebben dan ook al heel wat gezien, dat wisten we ook op voorhand. Het was hoe dan ook mooi om naartoe te komen.
• Dit was onze eerste reis waar we geen enkele keer geld afgehaald hebben, alles werd met de kaart betaald.
• Max wandelt heel graag, zijn woord ervoor is “kangele” of iets wat er op lijkt, maar je moet wel zeeën van tijd incalculeren.
• Het internet hier is niet zo geweldig als je zou verwachten. Er zijn nog vele delen zonder bereik, wat gps gewijs niet altijd handig was.
• Dankzij de euro waren onze uitgaven tijdens de reis toch een pak goedkoper dan vorig jaar.
• De ochtenden waarbij Max rustig zijn melk bij mama & papa in bed dronk, waren zalig! Het zal voor iedereen afkicken worden.
• Bjorn dronk de slechtste ‘Fristi’ ooit, instant diabetes zou je ervan krijgen.

Volgend jaar zal wellicht geen vliegtuigreis zijn, gerief meenemen voor 2 kleine kiddo’s is wel écht hardcore, zelfs voor ons.
Alweer bedankt aan alle lezers & voor de reacties, altijd heel leuk om te lezen!
Special thanks to Steve for the nice day and the stay at your house. As I know you’re reading it, until next time! Which is hopefully not too far in the future!

Toedeloeeee! ❤️ Tot aan de andere kant van het water!

Sanne, Bjorn, Max & 🙊