Vandaag stond een rustige dag gepland, mogelijks is het de laatste echt zonnige dag van onze reis (komende dagen geven ze wat minder weer) en dus kozen we voor een dagje zwemmen.

Niet vooraleer we ontbeten hadden op ons ‘deck’ in alle rust natuurlijk. Al kan Max wel moeilijk blijven zitten, dus zo rustig was dat ook weer niet.

We vertrokken richting Waitsfield, een skidorpje in de winter, hier een klein half uurtje vandaan. We aten er lekkere lunch & gingen dan naar een ‘waterhole’ langs de Mad River. Er zijn er hier zo tientallen en ik had er eentje uitgezocht die ook kindvriendelijk was met een stukje ondiep water.

We hoopten dat Max eerst een uurtje zou slapen in de buggy naast het water, helaas. Geen erg vond Max, dus hij amuseerde zich te pletter in het koude water. Hij klappertandde zo hard dat hij zijn bekertje niet goed genoeg kon vasthouden om het water erin te houden. Boeide hem allemaal niks, ‘peeln watir’ (spelen in het water).

Doordat het langs de rivier was, was er ook geen strand en dus kon Sanne zich wel moeilijk goed zetten, dus na een paar uur hielden we het voor bekeken en bezochten we een, u raadt het al, brouwerij.

Niet vooraleer we echter een lokaal dessert geproefd hadden. Een creemie, eigenlijk softijs met maple (esdoornsiroop) smaak. Superlekker!

Lawson’s Finest Liquids, splinternieuwe taproom nog maar vorig jaar geopend, die wat weg heeft van een apres ski hut.

Het bier was zeker niet het beste dat we al dronken (wist ik wel een beetje op voorhand), en ook de bedieining liet steken vallen. We vroegen een tafel buiten, kregen die niet omdat alles ‘vol’ zat. Terwijl er gedurende ons gehele verblijf lege tafels buiten bleven staan.

Komen we dus niet meer terug!