Na een rustige nacht vertrokken we vandaag richting Bordeaux. Op aanraden van Jens leek dit nog een goede stopplaats op de terugweg. We parkeerden onze camper op een parking van een hypermarkt en vertrokken richting de duin. Een heerlijk fietspad (of toch het grootste stuk) bracht ons tot aan de voet ervan.

Vanop de baan zag je de duin in de verte al opdoemen, best indrukwekkend. Eenmaal aangekomen was het wel heel erg toeristisch, maar toch smaakvol. Het verpestte de natuur op geen enkel moment.

Tijd om naar boven te wandelen via de (gelukkig maar!) trap. Max had andere plannen, en na 2 treden had hij er geen zin meer in. Een hele file mensen tot gevolg. Eindresultaat, Sanne heeft hem onder haar arm helemaal naar boven gedragen terwijl hij voor de halve duin aan het neuten was. Eenmaal boven was zijn koppig momentje nog niet over, dus besloot hij maar zijn gezicht in het zand te duwen (daar had hij vooraf precies niet goed over nagedacht 😂).

Was een beetje de rode draad doorheen ons bezoek aan de prachtige duin, Max die niet vooruit ging op het tempo dat wij wilden.

Met zijn schepjes en emmertjes kregen we wel een momentje rust en konden we genieten van een mooie uitzicht. Ook Ellie had haar plezier. Max wilde graag naar beneden rollen, een zandmonster tot gevolg. Echt een toffe locatie! Beetje volk, maar dat deerde niet. Deed ons wat terugdenken aan de reis naar Namibië.

Aangekomen bij onze camping moest Ellie proper gemaakt worden van een mengeling van spinazie en zand. Max wou hier wel heel graag helpen, tussen het treiteren van Ellie door kan hij toch ook wel lief zijn voor haar.

We staken de kindjes vroeg in bed en genoten van de rust. Dachten we, want Sanne is opgegeten door muggen. Eerste keer dat we last hebben van de rotbeesten, want in heel onze reis tot nu toe hebben we er nog bijna geen ene gezien.

Morgen staat in principe een echte rijdag op het schema. Een dikke 500 kilometer moet ons tot in Le Mans brengen.