We werden gewekt met het zonnetje, op naar een dagje buiten vandaag. We namen de bus en dan de trein naar Fushimi Inari bekend van de vele foto’s waarop lange gangen van aaneengesloten torii gates te zien zijn. Niet voor niks is de bijnaam, 1000 torii gates. We wisten op voorhand dat er veel volk ging zijn, en ja hoor, het was er heel druk. Zeker het eerste stuk van de bezoekerslus moest je behoorlijk rijtje schuiven.

Hoe verder we liepen, hoe rustiger het er wel werd. Je loopt hier nooit op je eentje in Japan, dus eens wat minder volk is ook al fijn.
Heel leuk om door te lopen, hoe verder, hoe meer in de natuur.

Max is er in geslaagd na een half uur in in de modder te vallen, helemaal voluit op zijn rug.

We hadden de buggy bij, maar hoe verder we gingen, hoe meer trappen. We konden hem er niet achterlaten dus moesten we hem meezeulen. ‘t Was weer krachttraining van de bovenste plank, Sanne met Ellie op de rug en Max vooraan in haar armen, Bjorn met de buggy en de rugzak. En maar trappen naar boven doen. Maar het was het zeker waard, een heel toffe plek met bovenaan ook nog eens een mooi uitzicht over Kyoto.

Daarna gingen we door naar het ‘oude Kyoto’. Met een tussenstopje bij enkele eetstalletjes (die vind je hier op veel plaatsen in overvloed) voor gegrilde krabbenpoten, croque kip teriyaki & yakitori, mmm! Nu we toch over eten bezig zijn, bijna altijd binnen 5 min wandelafstand vind je hier een kleine supermarkt. Heel handig als iemand honger of dorst heeft om snel binnen te springen.

Het oude Kyoto was zowaar nog drukker als de voormiddag. Ok hier was het grootste deel van de mensen toerist, maar we beginnen te begrijpen waarom hier zoveel regeltjes uitgevonden zijn, als je wat structuur wil brengen in zo’n grote groep van mensen.

We wandelden nog een heel eind verder langs de philosophers path, die nog allerhande tempelcomplexen passeerde. Het was al te laat om ze nog te bezoeken, maar het wandelpad op zich was heel gezellig.

We sloten de dag af met een maaltijd in een burgerrestaurant, we hadden eens geen zin in rijst & noedels. Voor Ellie hadden we wel in de supermarkt een bakje gekocht, frieten wilden we haar nog niet geven, die heeft dat met veel smaak opgegeten.

We hebben vandaag veel gewandeld, maar ‘t was elke stap waard. Wat een mooie stad is Kyoto. Druk, maar we zijn natuurlijk deel van het probleem.