We vertrokken vanmorgen om 4u30 naar Parijs. Van Parijs vlogen we naar Frankfurt (jup onnozel maar dit was de goedkoopste optie). Van Frankfurt naar Tokyo was het dan nog net geen 13u vliegen. De kindjes hebben beide niet veel geslapen, en wij bijgevolg nog minder, maar ze hebben het wel goed gedaan. Zelfs wilde Ellie is er in geslaagd 13u lang op de schoot te blijven zitten, staan & af en toe enthousiast springen. We hadden een dierendocumentaire opgezet voor Max, maar hebben die uiteindelijk afgezet omdat dierenvriend Ellie het hele vliegtuig bijeen tierde uit opwinding. ‘t Was wel een grappig zicht. Net voor de landing heeft Max wel al zijn melk overgegeven, dus op het einde even grote chaos, maar buiten dat zijn we gespaard gebleven.

Op naar het hartje van Tokyo met de metro. Waar iedereen weldegelijk stil is & naar zijn gsm zit te staren. Ellie had het stilzitten even gehad & botste met haar voet tegen een andere reiziger, het was net alsof ze een klets modder op zijn broek had gesmeerd. Die kon er niet mee lachen, al was er natuurlijk niks te zien.

Tokyo ontdekken deden we aan de hand van de bekendste tempel, Sensõ-ji. Prachtige tempel die wel heel druk bezocht was, ook door de vele influencers die 1 of andere leuke pose deden aan 1 van de tientallen ‘dingetjes om te doen voor goed geluk’. Denk maar aan water drinken uit een fontein, muntjes gooien, muntjes schudden, wierrook aansteken, en ga zo maar door. Alles was aanwezig!

Nog drukker dan het tempelcomplex was Nakamise shopping street, vol met kleine verkoops- en eetstalletjes, wel heel mooi met de kersenbloesems die er bovenuit kwamen.

Over kersenbloesems gesproken, verder gingen we met Uneo Park, één van de vele hotspots om Sakura of de kersenbloesems te zijn. Max & Ellie konden er ook een beetje rondlopen, wat in die drukke straten niet altijd zomaar kan. Max heeft al het voorgaande niet meegemaakt, die heeft als een blok zijn slaap voor enkele uren in de buggy ingehaald.

De stevig gevulde namiddag eindigde in Akihabara, de manga/anime/nerd wijk van Tokyo. In de namiddag moest het precies nog allemaal een beetje tot leven komen, maar je zag er wel heel veel nerd-winkels, maid cafés (cafés waar schattige Japanse kortgerokte meisjes je behandelen als hun meester, maar niet seksueel) & computerwinkels.

We namen de metro terug naar ons hotel en kochten wat takeaway in een tempura-hokje van 2 oude mensen die geen woord Engels spraken, ik lieg, ‘Rice’ verstonden ze. We durfden het risico om te gaan eten met de kindjes niet nemen vanavond, en waren zelf ook te moe, een vroeg avondje in ons nest leek een beter idee. Max en Ellie leken uitgehongerd & we hadden zelf spijt dat we niet meer gekocht hadden, want ons deel waren we ook grotendeels kwijt.

Hier zijn we dan, de eerste dag is alvast goed verlopen en smaakt zeker naar meer!