Omdat ze voor vandaag echt wel heel slecht weer gaven, en ik had gezien dat tours in Ljubljana geannuleerd werden door het slechte weer, namen we het zekere voor het onzekere en boekten we een bezoek aan de meest toeristische trekpleister van Slovenië. De koningin der grotten, Postojna. De grootste, meest bezochte grot ter wereld is maar liefst 24 kilometer lang.

Een deel van het bezoek is via een treintje, dat je een 3-tal kilometer de grot inrijdt. Perfect voor Max, die zwaar onder de indruk was.

Hij niet alleen trouwens, want het is echt wel wauw. Op voorhand hadden we er niet zo grote verwachtingen van, want de grotten van Han kent iedereen wel. Maar dit is wel een ander niveau.

We wandelden door de ene na de andere prachtige kamer: De spaghettikamer (allemaal stokjes aan het plafond, net haar), de witte kamer, de rode kamer, …

Foto’s doen de grot uiteraard geen eer aan, maar het was zeker & vast de moeite.

Op het einde van het bezoek kreeg je ook nog een unieke diersoort te zijn, die enkel in deze grot leeft, de olm of mensvis. Gekke draakachtige beestjes die wel 100 jaar kunnen worden.

Van het ene UNESCO erfgoed naar het volgende, Predjama kasteel.

Een middeleeuws kasteel dat tegen de wand van een klif werd gebouwd. Het grootste grotkasteel ter wereld, en een verhaal van de ridder die het kasteel bewoonde dat tot de verbeelding spreekt. Ik geef het maar mee, omdat ik het tof vond:

Erazem vluchtte naar het Predjama Kasteel, dat dankzij zijn ligging tegen een steile rotswand vrijwel onneembaar was. De keizerlijke troepen belegerden het kasteel, maar Erazem wist maandenlang stand te houden. Dankzij een geheime tunnel die vanuit het kasteel diep de grot in liep, kreeg hij in het geheim voedsel en andere benodigdheden geleverd vanuit het nabijgelegen dorp – zonder dat de belegeraars het wisten.

De legende vertelt zelfs dat Erazem zijn vijanden uitdaagde door voedsel over de kasteelmuren naar beneden te gooien, om te tonen dat hij het beleg moeiteloos doorstond.

Maar uiteindelijk werd hij verraden.

Een bediende zou de belegeraars hebben ingelicht over Erazems dagelijkse toiletbezoek in een kwetsbaar deel van het kasteel. Op het juiste moment werd er een kanonskogel afgevuurd, die Erazem dodelijk trof op het gemak – letterlijk.

De kinderen hadden het in het kasteel elk wel op hun eigen manier wat lastig. Ellie wou niet bij papa in de draagzak en Max wou gewoon niet naar het kasteel. Uiteindelijk zijn beide bijgedraaid en hebben we toch genoten van het bezoek aan het indrukwekkende bouwwerk. Waar natuur en mens perfect met mekaar vervlochten zijn:

Ene kant rots, andere kant muur. En in de rots is een gangetje voor het water uitgehouwen. Echt heel cool om te zien.

Het was nog niet heel laat, maar besloten dat het toch genoeg “ervaring” was en kozen voor een bezoek aan de winkel en een aperitief.

Oh ja, die regen vraag je? Yes, de hele dag vandaag. Deerde ons niks, perfecte activiteiten!