We bezochten vandaag het skigebied ‘Vogel’, met als opener van de dag een ritje met de kabelbaan omhoog. Over het meer lag een mistlaagje, wat een mysterieus effect had.

Eenmaal bovengekomen met de kabelbaan namen we nog een stoeltjeslift om iets hoger te geraken. Met zo’n wriemelende 3 jarige is dat toch een eng gegeven, de plaats tussen de bank en de bareel is plots zeer groot.

We wandelden zo’n 6u in een variatie aan landschappen en hoogtes. We gingen over de top van de Sijá berg. Soms moesten we letterlijk een rode piste omhoog, andere keren was het klimmen en klauteren of gewoon wandelen tussen de kleurrijke bergbloemetjes.

Jullie weten intussen al dat berglandschappen onze favoriet zijn, dus wij vonden het geweldig. De kindjes waren opnieuw heel flink, erg veel zelf wandelen hebben ze vandaag niet kunnen doen, daarvoor was het te gevaarlijk.

Na die stevige wandeling volgde de beloning in de berghut met een stevig Sloveense maaltijd & bijhorend biertje. De Sloveense keuken valt het best te omschrijven als “stoofpotjes” & “strudl”. Maar na zo’n wandeling smaakte dat allemaal geweldig goed.

Als beloning konden de kinderen zich uitleven op de bergspeeltuin.

Max wilde graag nog eens naar het meer, dus waarom niet. Lekker verfrissend & het blijft een geweldige plek om te vertoeven!

We doen in Slovenië bewust een beetje aan slow-travel. Niet te veel plannen, weinig moet, veel mag. We hebben het gevoel dat we met Japan onze “moet-alles-zien”-reis al gehad hebben. Dat maakt dit extra ontspannend. ‘t is mogelijks een les voor de toekomst 😇.