Vanmorgen stonden we vroeg op om met z’n vijven te gaan canyoneeren.
We hadden een heel toffe gids, die graag babbelde & echt zijn best deed om ons te entertainen.
Het was klimmen en klauteren geblazen. Gelukkig was het bewolkt dus viel het nog mee van de warmte.
Op sommige momenten was het best wel spannend & opletten, maar de gids gaf ons voldoende tips en tricks om op een goede manier over en door de rotsen te geraken. Elke spier van ons lichaam moest gebruikt worden, voor sommige onder ons was dit niet evident 😉Na een 2-tal uur was het tijd voor onze eerste afdaling. De gids vertelde ons vooraf dat we op een bepaald moment niet meer met onze voeten aan de muur gingen komen omdat de rots een knik maakte, maar dat we gewoon rustig moesten blijven. Bjorn ging als eerste, we zagen niet waar hij naartoe daalde & hoe diep het was. Iedereen was toch wel een beetje of een beetje veel schrik. De holte was groter dan verwacht & het was toch verschieten! De afdaling was 44m diep, met op de achtergrond een prachtige ‘arch’.e deden later nog 2 afdalingen, elk helemaal anders & zeer tof. We voelden ons al wat meer op ons gemak, de overspanning was er een beetje af. Het was echt leuk om aan zo’n ‘simpel’ touw naar beneden te zakken, met telkens een prachtig uitzicht.Toen onze 7 uur durende tocht voorbij was, werden we opgehaald door Veerle & Chris om door te gaan naar Canyonlands. Alweer een supermooi park met heel wat te zien. In de verte deinde een onweer, we hoopten het eens mee te maken, maar het mocht niet zijn.We gingen onze mountainbikes ophalen, Jens, Bjorn & ik zullen morgen het gebied per fiets gaan verkennen. Met een fiets die €3000 waard is moet dat wel lukken!