We begonnen de dag met een bezoek aan de lokale supermarkt, kochten wat snacks en lunch en zetten onze tocht verder naar Acadia Nationaal Park. Het park is een verzameling van heuvels & kliffen, gelegen langs de Atlantische oceaan.

Starten deden we met een ritje naar de hoogste berg, Mount Cadillac. We kwamen er aan in de dikke mist en lieten Max klauteren en klimmen op de rotsen net naast het pad. Ondertussen zijn we het al een beetje gewend, maar letterlijk elke Amerikaan die passeert moet wel iets zeggen over onze kleine man. “He’s so cute”, “ooh I love the hat”, “how are ya little fella” en ga zo maar door. Van jong naar oud, elke Amerikaan moet & zal er iets van gezegd hebben. Blijft toch het meest (en soms overdreven) vriendelijk volk dat wij al tegengekomen zijn.

Maar goed, terwijl we daar dus zaten, klaarde het plots wat op. Genoeg voor een prachtig uitzicht en wat mooie foto’s.

Erna stond een makkelijke wandeling op de planning, om Max de kans te geven te slapen in de draagzak. We kozen voor Jordan’s Pond, een van de populairste plekjes van het park. Een mooi meer, waar je rond kan wandelen, met uitzicht op de heuvels. Wandelen doe je tussen de bomen, op boomstammen. Heel mooi, maar dat vond Max ook. Er was te veel te zien en te vertellen, en dus duurde het tot een stuk in de wandeling vooraleer hij zich gewonnen gaf. We hadden nochtans zijn zonnescherm naar beneden gedaan, maar de slimmerik had daar ook een oplossing voor:

Na onze picknick lunch was het tijd voor een iets pittigere wandeling: Beehive Trail. Een wandeling waar je via ijzeren ladders en stenen naar omhoog klimt. Kort, maar pittig. En volgens sommige Amerikanen levensgevaarlijk. Wij vonden het wel meevallen, maar we zagen toch enkele Amerikanen verschrikt kijken toen ze zagen dat wij met 1) een peuter in de rugzak 2) een zwangere vrouw op weg waren.

Heel geestig en mooi, short & sweet zouden ze hier zeggen.

En zo zat onze dag in Acadia er op! Moe maar voldaan reden we terug naar de supermarkt voor het kopen van avondeten. We wouden namelijk dat Max eens wat meer at dan de voorbije dagen, en op restaurant lukt dat soms nogal moeilijk.

We gingen voor krabvlees, bij ons bijna onbetaalbaar, maar hier lokaal & supervers!

Een simpele pasta met het vlees & wat groentjes heeft ons alledrie waanzinnig hard gesmaakt. Soms maken de ingrediënten koken makkelijk.

Max vond het trouwens heerlijk, dus onze opzet was geslaagd!

Morgen laten we Amerika 🇺🇸 eventjes voor wat het is & gaan we naar Canada 🇨🇦.