Na toast met ‘nootjes’ zoals Max de notenpasta noemt, een stop aan de bakkerij, even op de speeltuin & alweer gebeten te worden door enkele no-see-ums (beetje zoals de midges in Schotland, kleine beestjes die dus bijten & kleine jeukende bultjes veroorzaken die wel 2 weken blijven staan…) gingen we van start met de Acadia wandeling. Het was bewolkt & we liepen grotendeels tussen de bomen langs een stromend beekje, een afkoeling die deugd deed. 

Bijna aan de top werd het pad op een plateau, vlak met minder obstakels, Max was enthousiast om zelf nog wat te wandelen. Rondjes draaien, lopen, vallen, hij had er weer veel plezier in! 

We kregen een mooi uitzicht, maar niet zo geweldig als de vorige dagen. We zijn dan ook al verwend geweest. 

Van de tocht naar beneden heeft Max weinig gemerkt & om hem zijn slaapcyclus te laten afmaken (altijd blokjes van 45 minuten) bleven we even als debielen (zo voelden we ons toch) rondwandelen op de parking. 

Toen hij wakker werd hadden we besloten om naar een meer te gaan, waar je dus ook kan zwemmen. De plek was vroeger een mijn, die hebben ze opgevuld met water & op die manier is er dus een meer ‘ontstaan’. Max had er al snel zin in, de korte 1 km wandeling ernaartoe duurde hem dan ook te lang. Al lijkt meneer hem van weinig dingen aan te trekken als hij op wandel is. Wanneer we de bocht omgaan omdat hij teveel treuzelt panikeert hij niet, maar wandelt gewoon rustig & rondkijkend verder. Maakt zich totaal geen zorgen en doet gewoon zijn ding. Enerzijds zijn we er geweldig fier op, op onze kleine plantrekker, anderzijds ook wel frustrerend omdat die dus met geen stokken vooruit te krijgen valt op zo’n moment. Want pakken of in de rugzak is dan ook niet goed genoeg meer. ‘Nee’, ‘(s)tappen’, ‘water’… je kent het wel.

Het water van het meer was best koud, maar daar heeft hij dus blijkbaar niet veel last meer van. Een mooie plek, met weinig volk. Een beetje zoals de meeste plekken in Canada op deze trip.

We hebben bewust de autorit wat later op de dag gepland, zodat Max het grootste deel ervan al aan zijn nacht kan beginnen. Zo heeft hij er minder weet van. Maar eerst nog een tussenstop om de beste chowder, inclusief kreeft, van de regio te eten! En jawel, hij was zeer geslaagd!

Nova Scotia & Cape Breton hebben we achter ons gelaten. Zeker niet het meest indrukwekkend wat we ooit gezien hebben, maar zoveel moois, zo rustig, zo weinig toeristisch uitgebaat (en indien wel, zeer in lijn met de natuur), maakte het toch tot een heel bijzondere plek die we niet snel zullen vergeten.

Deze nacht slapen we in een huis van AirBnB, jawel, een huis 😅. Twee verdiepingen, bureau, living, keuken, alles erop en eraan.

Morgen staat de grootste rijdag van de hele reis gepland.