Nu onze wekker eens stond om 8u vanmorgen, we wilden namelijk op tijd vertrekken om te wandelen, was mevrouwtje Ellie natuurlijk uitzonderlijk eens niet wakker. Andere dagen ligt ze vanaf 7u al gans ons bed te verbouwen.

We parkeerden in Zumaia & namen de trein naar Deba, om dan terug te wandelen. Zoals gewoonlijk vond Max de trein weer heel leuk.
Als ontbijt ging Bjorn nog snel even een broodje tortilla halen, een pistolet met de typische aardappel/ei mengeling. Beetje vreemd om dat op een broodje te gooien, maar wel lekker. Ook Max & Ellie zijn er gek op.

De wandeling bleek uiteindelijk de lastigste van deze reis te zijn. Er zaten toch wel pittige stukken naar omhoog in, en vooral voor Bjorn met bijna 25 wiebelende en niet zwijgende kilo’s op zijn rug was het serieus doorbijten.
We kregen er wel hele mooie uitzichten en een zeer gevarieerd landschap voor terug.
De wandeling heet Ruta del Flysch. Flysch verwijst naar de fijne laagjes waaruit de rotsen zijn opgebouwd.

Op een bepaald moment moesten we een veld koeien oversteken, maar de koeien stonden midden op de oversteekplaats. Er stonden al mensen te wachten die niet durfden, er waren namelijk kalfjes bij.
Na 5 minuten draaien & de koeien die een beetje opgeschoven waren besloten we toch onze kans te wagen. Geen enkel probleem, de koeien maakten zelfs geen enkel teken van enige agressie. Die Spanjaarden denken hier misschien dat elke koe agressief is, hun brein geconditioneerd door hun oude tradities 🫣.

We hadden vandaag veel bekijks met onze 2 kindjes. Ellie heeft ook even in de grote wandelrugzak gezeten, die vond dat zalig!

Onderweg ook even het coolste & bijna enige beest van de reis gezien. Max was aan het wandelen, dus het tempo lag laag. Sanne stond even verderop te wachten & te kijken naar een spin. Tot ze plotseling achter de spin dit exemplaar zag… Die zat even netjes te wachten om haar prooi te vangen.

Nu staan we geparkeerd op een parking naast een speeltuin met nog enkele campers.