Vandaag stond een dagtrip naar Nara op het programma. Het was een mooie, zonovergoten dag (aangename 20 graden) en namen de trein richting de oude hoofdstad van Japan.

Nara is bekend om 2 dingen, de prachtige tempel, maar vooral van het park vol hertjes. De herten liepen daar ooit rond en de monniken van toen gaven ze af & toe een koekje omdat ze het gezelschap wel tof vonden. Die traditie is vandaag de dag uitgegroeid tot een toeristische trekpleister. Nara Park bevat ongeveer 1300 herten en elke dag komen er duizenden toeristen om de beestjes crackers te voederen. De beesten hebben zelfs op commando leren buigen, allemaal om een koekje te krijgen.

Na een kort bezoekje aan de plaatselijke Starbucks & een andere tempel, zetten we koers richting het park. Overspoeld door mensen & de stalletjes waar je koekjes kon kopen waren allemaal uitverkocht of er stonden rijen van wel 50 mensen het halve park door. Sanne was al half in paniek & teleurgesteld dat ze de ervaring ging missen, maar ik geloofde er niks van. Alsof ze dat niet elke dag meemaakten.

We wandelden een eindje verder in het park, de verhouding mens-hert werd wat aangenamer (meer herten, minder mensen voor alle duidelijkheid) en ja hoor, koekjes kon je kopen, zonder aanschuifrij. Gewoon allemaal toeristen die enkel maar het eerste plekje bezochten.

Sanne & de kinderen genoten van de beestjes te voederen, maar ze waren wel nogal ‘onstuimig’ dus we moesten toch een beetje opletten met de kinderen.

We wandelden door het park richting Kasugataisha Shrine. Een tempeltje dat bekend is om duizenden lampionnetjes, allemaal uniek in versiering. Heel gezellig en de hertjes die er rond dwaalden maakten het helemaal af.

Daarna hadden we honger, dus zochten we iets om te eten. We dachten iets gevonden te hebben, maar als we neerzaten bleek dat ze enkel nog zoete desserts hadden. We probeerden er een paar, maar die Japanse desserts zijn meestal ons ding niet. Heel vaak worden ze gemaakt met rode bonen pasta. De supervriendelijke vrouwtjes van het restaurantje waren wel helemaal wild van de twee kindjes en konden niet stoppen met ‘kawaii’ zeggen. Ofte, schattig in het Nederlands. Ze wilden maar al te graag Ellie ook eens oppakken, maar daar had Ellie dan weer geen zin in.

Vandaag ook verschillende keren Aziaten gehad die ongegeneerd foto’s begonnen te trekken van Max of Ellie omdat ze ze schattig vonden.

We deden nog een nieuw rondje hertjes voederen.

Als kers op de taart bezochten we nog de Todai-Ji tempel. Wat een mastodont! Ja, het lijken veel tempels, maar ze zijn allemaal anders door de omgeving dus het blijft wel tof om ze te bezoeken.
Binnenin de tempel staat een Boedha van wel 59m hoog.

Eén van de pilaren waar het dak op rust, heeft een klein gat beneden, waar volwassenen proberen door te kruipen. Max stal er de show door er achterwaarts en ‘zonder handen’ door te schuifelen als een worm.

We sloten de dag af met enkele gerechtjes (en sushi voor Sanne) in een food plaza, waar het toch iets gemakkelijker eten is met de kindjes. Morgen verzenden we onze grote valies naar de locatie van binnen 2 dagen & nemen we de Bullettrain naar Hiroshima.