Vandaag stond een dagje de vallei van Logar op de planning. Voor het eerst hadden we ​ontbijt in ons huisje geregeld. Enkel het vlees was noemenswaardig, daar zaten een paar “wilde” smaakjes tussen. De verse eitjes smaakten de kindjes wel goed. Klaar dus voor een dagje in de natuur!

Beginnen deden we met de Slap Savica (waterval van Savica). Een half uurtje heen & terug wandelen. Bij aankomst was het echter aan het water gieten. We wachtten eventjes in de auto, maar gaven dan toch op en kozen ervoor de wandeling te starten.
We besloten Max zelf te laten wandelen, omdat we vinden dat hij vaak nogal lui is als het over wandelen gaat. Na nog geen 10 meter, was hij al “moe”. We hebben niet afgegeven en hem toch de weg naar boven laten stappen. Het was soms met sleuren, met tranen, met de meest boze gezichten die je je kan voorstellen, maar hij is er geraakt. Ook onze andere koter, Ellie, had serieus haar kuren op de korte klim. Uit colère is die op de stenen, in de gietende regen gaan liggen, omdat ze weigerde in de armen van papa naar boven te gaan, maar persee in die van mama wou.

Soit, de waterval dus, best een mooie, hele hoge, ongerepte waterval. Het is hier helemaal niet druk en dus voel je je overal echt tot rust komen in de prachtige natuur.

Na een koffie en koekje om op te warmen zetten we koers richting het “sprookjesbos”.

Een hotel in de vallei, had het lumineuze idee om in hun bos een sprookjespad aan te leggen waar 21 bekende sprookjes & Sloveense verhaaltjes waren uitgebeeld in houten sculpturen en hutten. Alle gidsen zeiden dat we er maximum 45 minuten over zouden doen, maar wij hebben er maar liefst 2 uur over gedaan. De kinderen vonden het super leuk om op de bankjes te zitten en te luisteren naar de vele verhaaltjes. Sommige wouden ze zelfs 2x horen. Ellie zong vanavond nog altijd het liedje van Roodkapje.

Toen was het tijd voor een picknick. We begonnen te rijden op zoek naar een bankje. Ik sla ergens een klein straatje in omdat ik een bankje gezien had, en wie passeren we plots?
Birthe, uit Max zijn klas, samen met haar mama, papa & broer! We wisten dat zij ook in Slovenië waren, maar wat is de kans, op zo’n rustige plek. We hebben meer dan twee uur met hen zitten babbelen op die picknickbank. Daarvoor moet je naar Slovenië komen!

Als laatste activiteit deden we nog een korte wandeling door de vallei. Hadden we al gezegd dat die echt adembenemend mooi is?

We gingen naar huis en maakten spaghetti voor de kindjes. Iedereen blij na een rustige, mooie dag.
Morgen geven ze hier echt rotweer, dus we hopen op het beste!