Na een woelige nacht, Max was veel wakker om een of andere reden, ons eerste Amerikaanse ontbijt. Echt in alles steken ze hier suiker, zelfs in de havermoutzakjes. Soms is het er toch wel een beetje over. Je snapt niet dat de mensen dat hier niet beu worden.

Om Max zijn ochtendslaapje deftig te gunnen deden we een wandeling in de Cowiche Canyon. In de slaapzak slaapt hij altijd zalig. Het was een beetje bewolkt waardoor de temperatuur draaglijk was. Ze noemen het hier ook wel de Palm Springs van Washington. Je had uitzicht over de groene Yakima vallei en onze goede vriend, Mt Rainier.

Daarna was het tijd om een korte stop te doen op 1 van de cherry farms & er uiteraard te kopen. We zijn wel enkele dagen zoet met onze kersen. Het grappige is dat je er ook voor kan kiezen om ze zelf te plukken. Je moet zelf de moeite doen & je betaalt meer. Iets wat die Aziaten maar al te graag doen, want ho ho ze hebben ze dan wel zelf mogen plukken hè.

Vervolgens gingen we naar een ciderhuis om, uiteraard, enkele ciders te proeven. Zoals we al eerder zeiden zijn de Amerikanen uiterst vriendelijk, maar soms lijkt het soms wel wat onnozel. De manier waarop de barvrouw praatte en complimentjes gaf aan iedereen deed ons toch eens met onze ogen rollen.

Tijd voor middageten, 1 van de beste pizza’s ooit gegeten!

Dan nog even stoppen in een brouwerij om wat blikjes bier te kopen voor de komende dagen & onze rit van 6u kon beginnen.

We stopten langs de autostrade om even met Max te spelen & hij was enorm gefascineerd door elk voertuig dat voorbijreed. Het was echt opmerkelijk hoe goed hij direct wist van waar het geluid kwam en alles zonder problemen met zijn ogen volgde. Zo nieuwsgierig, ons manneke.

Net aangekomen in onze slaapplaats, wat een echt oud huisje is, nog ingericht in de stijl van zoveel jaar geleden. Bloemetjes en schilderijtjes overal! Het was al donker als we aankwamen maar morgen zullen we eens een foto tonen.

We zitten in een andere tijdzone waardoor het nu 8u verschil is met België.

Tot morgen!