We moesten op tijd vertrekken, we hadden namelijk kaartjes geboekt om de kabellift naar boven te nemen & vervolgens terug naar beneden te wandelen.
Het weer zat ons alvast helemaal mee!
Snel nog een broodje met lomo & eentje met tortilla de papas voor vanmiddag meenemen & we waren klaar voor vertrek.

Max was meteen helemaal gefascineerd door het kabelliftje. Het was ook wel indrukwekkend, zo’n lange kabel zwevend in de lucht zonder ondersteunende pilaar tussendoor, het is wat anders dan de skiliftjes die we gewend zijn.

Beneden was het al een machtig zicht, boven natuurlijk nog meer. Maar voor we konden beginnen wandelen moesten we, uiteraard, nog een kakpamper verversen. Meneer Max kan dat altijd wreed goed timen, die kakskes.
Want nee hoor, kaka doen op het potje, no way.

De wandeling was heel mooi, een afwisseling van groen & robuste rotsen, met weinig volk & veel loslopende dieren voor Max om naar te kijken.
Onze picknickplaats was er dan ook 1 om U tegen te zeggen!

Ellie weinig gehoord, af en toe een dutje of wat van “a goja goja goja goja” 🫣
Max is de hele tijd heel flink geweest, mits beloning van een ijsje & een bezoekje aan het zwembad bij aankomst op de camping. Hij heeft het zeker verdiend.

Bij terugkomst aan de kabelbaan hebben we hem wel moeten voortsleuren. Hij zou daar nog staan kijken hebben naar de ‘karretjes’. En elke keer we hem vooruit kregen, loeide de sirene waardoor hij wist dat er weer eentje kwam.

De dag dus afgesloten met een plonsje, waar Ellie ook maar al te graag in zou gaan, wat een enthousiasme alweer. En ook (lekkere?) spaghetti met saus uit een pot.
Nu zijn onze benen toch wel moe van al dat kindjesdragen & zullen we nog eens moeten bekijken hoe we onze wandeling van 23km kunnen herschikken. Want als we het leuk willen houden voor iedereen dan is dat echt te lang. Om ons dan met boze/lastige kindjes te moeten opjagen, dat hebben we er niet voor over.