De nachtbus was nog hobbeliger en wiebeliger dan verwacht. Met de bus zelf was nochtans niks verkeerd. Je moest een gordel aandoen terwijl je neerlag, gelukkig, anders waren we zeker van ons ‘bed’ gerold. Dit kwam dus doordat de wegen hier vaak slechts deels zijn aangelegd. Zo zijn bij sommige (toekomstige) 4-vaksbanen slechts 2 vakken van asfalt. Of is de baan gewoon ok, tot je plots 5 cm lager valt en je verder op een aardeweg moet. Overal ligt alles klaar om verder te werken aan de weg, maar van asfalt zelf komt niet veel in huis. Je kan je dus wel voorstellen dat we maar in stukjes en brokjes geslapen hebben. Rond 6u deze ochtend kwamen we aan in Siem Reap, waarna een heel leger TukTukchauffeurs ons als beesten in de zoo stonden op te wachten. We besloten gewoon te voet naar ons hotelletje te wandelen (€8/nacht deze keer).
Eenmaal aangekomen volgde een douche om wat te bekomen en regelden we opnieuw een persoonlijke taxi voor de rest van de dag.
We bezochten als eerste Beng Mealear, op aanraden van het Amerikaans koppel uit Kao Yai, een tempel die verwoest is door de ontwikkeling van de natuur. Deze is nog maar recentelijk ontdekt, en blijkt zelfs nog 200 jaar ouder te zijn dan die van Angkor Wat (dat is voor morgen, jeej!). Er werd besloten om alles te laten liggen zoals het gevonden werd, wat wil zeggen dat alle brokken er nog liggen en de natuur gewoon zijn gangetje kan gaan. Om je door de tempel te begeven moest soms al eens op de brokstukken geklauterd worden. Voor mij persoonlijk (Bjorn), het mooiste en indrukwekkendste dat ik ooit al zag. De combinatie van natuur en architectuur heeft iets Tomb Raider/Indiana Jones-achtig waar niet veel tempels aan kunnen tippen. Enkele foto’s:
De ingang
Na het bezoek aan Beng, volgde opnieuw een lange TukTuk-rit (1-2u). Dit gaf echter helemaal niks, omdat het landschap en de huisjes rond ons betoverend mooi waren.
Om uiteindelijk aan te komen bij een echt, authentiek Khmer (lees: Cambodiaans, maar hier zegt men Khmer) dorpje. Het was een dorpje dat tijdens het regenseizoen (september), volledig onderwater staat, waardoor alle huisjes op enorm hoge palen staan. Sommige van hout (de armere), sommige van ijzer. We zagen een heel ander Cambodia dan in de grootsteden. Enorm boeiend, maar ook confronterend. Eens te meer omdat onze TukTukchauffeur ook nog eens vertelde dat ook hij hier had gewoond voor hij naar de stad was verhuisd. Het gaf het hele gebeuren een erg persoonlijke toets. We kregen in het dorp nogal veel bekijk, de chauffeur vertelde ons dat hij in 6-jaar rijden nog maar een tiental keer geweest was met toeristen.
Na een poosje gingen we terug naar Siem Reap, opnieuw een kleine 2u rijden over vooral aardewegen. Plots stopte onze chauffeur. “Wait 1 second”. Waarna hij, uitstapte en een eindje terugliep. Hij had namelijk een gewonde slang gezien, hij raapte het beest op. Wij dachten dat hij ze gewoon aan ons wou tonen, hij knoopte ze (ja, letterlijk knopen) en legde ze in zijn brommertje. Waarna ik vroeg wat hij er mee wilde aanvangen. Al lachend vroeg ik “You gonna eat this tonight?”, waarna de chauffeur doodserieus antwoorde “Yes.”. Een beetje verder stond zijn dochtertje al klaar om de slang mee naar huis te nemen. Op de markt een beetje later kwamen we onder andere ook gefrituurde krekels, krokodillen, eendepoten en dergelijke tegen. Blijkbaar eten ze hier ook schorpioen en vleermuis. Op een kaart van een restaurant zag ik onder andere gefrituurde mieren, en gebakken wormen staan.
Nu gaan we bijna slapen, want morgen staan we om 5u op. Zo kunnen we zonsopgang meepikken in Angkor Wat. Ik verwacht er enorm veel van!
Tot morgen, hopelijk even enthousaist als vandaag. Cambodia is geweldig.
